Wat ik OOK zie in corona tijd.
Ook, naast de ellende, de stress, het verdriet en de polarisatie. Maar daar is al genoeg over gezegd, ik wil het graag hebben over wat ik ook zie.
Want er is natuurlijk veel om je zorgen over te maken. Maar dat doen andere mensen wel. Misschien ben ik een rasoptimist, naïef zelfs. En als dat zo is..
“Beter naïef, dan depressief. Ik ben een realist, en weet: realiteit is relatief.” – Jiggy Djé
Ik zie ongekende veerkracht.
Van de samenleving. Van mensen in de zorg, het onderwijs, jonge ouders, hardwerkende mensen op alle plekken in de maatschappij. Ondernemers, die flexibel zijn en bij elk pakket aan maatregelen weer oplossingen bedenken. Soms niet roomser dan de paus,
soms met minimale mogelijkheden, maar altijd oplossingsgericht en denkend in mogelijkheden.
Ik zie een groeiend besef hoe belangrijk onze zorgmedewerkers zijn.
Er wordt vol respect over hen gesproken. En mensen zoals ik, die soms terwijl twijfelen aan het nut van bepaalde maatregelen, toch kiezen om zich eraan te houden. Om zo een heel klein steentje bij te dragen aan het niet overbelasten van de zorg.
Ik zie mensen hardlopen in de regen.
Vol discipline, wel of niet op gewicht, bewegen en zo zorgen voor hun gezondheid. Ik zie sportschoolhouders om 5:00 uur ‘s ochtends training geven. Creatieve oplossingen bedenken, tenten, hekken, stokken, toeters en bellen. Om zo mensen te helpen om vitaal te blijven. Want dat lijkt na(ast) vaccinatie toch wel een erg belangrijke factor voor het niet vullen van IC bedden.
Ik zie een overheid, ongelofelijk zijn best doen. Zeker niet foutloos maar ik geloof in hun goede intentie. Ondanks de twijfel die ik ook voel.
Ik zie ouders meer tijd doorbrengen met hun gezinnen.
Ambitieuze vaders die voetballen met hun dochters, steppen met hun zoons. En mogelijk is het wishful thinking of zelfs projectie, maar ik zie liefde in de ogen van jonge ouders. Want ondanks alle beperkingen, financieel verlies voor ondernemers en een constante onzekerheid. Ondanks dat alles zijn er ook mogelijkheden. Onder andere is er de mogelijkheid om meer van je kinderen mee te krijgen dan wanneer de stoomtrein was doorgedenderd.
Rammend, rokend, roofbouw plegend op welzijn en de planeet. Dat die trein wat vertraagd is goed. Al zijn er veel schrijnende gevallen. Collectief is het goed dat we vertragen, vertragen is ook een beweging.
En laat ik niet tof doen: ik heb ook wakker gelegen. Mijn corebusiness is binnen 1,5 m. Ik heb stress gehad, verdriet en onrust. Ook ik kreeg existentiële vragen rondom mijn bedrijf en mijn werk.
Jouw mogelijkheden
Heb jij door de corona-tijd behoefte aan coaching? Vraag dan een vrijblijvend gesprek aan! Of, als je het al weet: schrijf je direct in via de intake.
Maar ik zie ook mogelijkheden.
Ik heb mijn boek bijna helemaal geschreven in de lockdowns. Ik heb met de kinderen rondjes gefietst, gelopen. Ik heb geknutseld en geknuffeld.
Ik had uitgerekend, dat als mijn gekochte huis niet door kon gaan, en alles in zou storten. Als werkelijk alle denkbare variabelen tegen zouden vallen, dan hadden we mogelijk in de schuldsanering kunnen belanden.
Ook dan, hoop ik dat ik de veerkracht zou hebben gevonden om een liefdevolle en betrokken papa te zijn. En man. En zoon. En vriend, kennis of ex-collega.
Het heeft mij weer doen inzien dat de waarde van het leven niet bepaald wordt door omzet, maar door omarmen. Van elkaar. Je eigen gebreken en de onvoorspelbaarheid van het leven.
Ik zie het scherper dan ooit.
Ik wens je toe dat je door je tranen heen kunt kijken. Dat je net als ik graag terug wilt naar respect. Naar waardigheid. Laten we erkennen dat de realiteit te complex is om echt te bevatten. En gun iedereen daarin een eigen perspectief.
Komende weken ga ik mijn boek afmaken. Nu al zin in..
Boks,
B
Jouw mogelijkheden
Heb jij door de corona-tijd behoefte aan coaching? Vraag dan een vrijblijvend gesprek aan! Of, als je het al weet: schrijf je direct in via de intake.
